Życie nie zawsze jest bajką...

Dziś 26 styczeń  a ja wróciłam z drugiego już w tym roku pogrzebu rodzinnego...

Jeśli komuś po śmierci bliskiej osoby przyśniły się podobne drzwi, ten zrozumie jak

ważny jest taki sen.

Mnie takowe przyśniły się 4 lata temu, parę dni temu przyśniły się podobne mojej Kuzynce...

Piękne i wymowne zarazem.

Usiadłam przy kawie i przelałam na papier moje myśli i uczucia:

"Kiedy nadszedł dzień ostatni,

wszyscy w smutku pogrążeni,

cienie wspomnień, imię Matki,

w myśli, sercu, gdzieś w przestrzeni...

W bólu słowa zawieszone,

i pytania wciąż te same...

ziemskie czyny docenione,

nad mogiłą ramię w ramię...

Byliście dla nas drogowskazem,

na krętej ścieżce życia,

od pierwszych kroków zawsze razem,

nieraz świadomie a czasem z ukrycia.

Pożółkłe kartki, kilka zdjęć,

tyle pozornie nam zostało,

lecz są historie, wspomnienia, pamięć...

tego nam fatum nie odebrało.

Tak więc żegnajcie Ukochani,

chcemy powiedzieć-dziękujemy,

że choć tak krótko-byliście z nami,

bądźcie szczęśliwsi na Lepszej Ziemi."

Nie pisałam wierszy od prawie 2 lat, czasem okolicznościowo zasiadałam i płodziłam cały wieczór.

Tymczasem dzisiaj, możecie nie uwierzyć, wylałam to  z siebie w 15 minut!

Kochajcie się, szanujcie, cieszcie się każdym dniem!